انسانیت و همدردی

نیست تردید زمستان گذرد
وز پی اش پیک بهار
با هزاران گل سرخ
بی گمان می آید

من گریه میکنم  اما همه امکاناتم را دارم اما ای انسان پاک باخته تو گریه هایت را یعنی اخرین داشته هایت را در برابر انسانهای دیگر میریزی.... شاید این عکس برنده جایزه بهترین عکاسی از مصیبت خیزابهای اسیای جنوبی شود اما برای تو ای انسان بی پناه چیزی میرسد؟