چند سالی است که میان جوانان ایرانی، مناسبت تازه ای به نام روز والنتاین رواج یافته و دختران و پسران در این روز به هم هدیه می دهند. بسیاری از آنانی که در ایران این مناسبت را گرامی می دارند ریشه و منشأ پیدایش آن را به درستی نمی دانند و جالب اینجاست که در کشورهای غربی که روز والنتاین از آنها به ایران راه یافته، این مناسبت به اندازه ایران جدی گرفته نمی شود.این روز به نام والنتینوس قدیس، یکی از روحانیون مسیحی نامگذاری شده که در زمان کلودیوس دوم امپراتور روم می زیسته و بنابر اساطیر مسیحی، این امپراتور ازدواج را ممنوع می کند تا مردان برای پیوستن به ارتش او وابستگی خانوادگی نداشته باشند اما والنتینوس که کشیشی جوان بوده پنهانی عشاق را به عقد یکدیگر در می آورده و سرانجام جان بر سر این کار می گذارد.
چرا مردم ما که یکی از کهن ترین تمدن های جهان را داراست به سنتی بیگانه روی می آورند، در حالی که می توانند در فرهنگ خود مشابه یا جایگزینی برای آن بیابند؟ ایا مهرگان ما اگر گرامی شمرده میشد زیباتر و باشکوه تر از این روز نبود ؟
روز مهر و دوستی بر عاشقان وجوانان گوارا باد .